صادق هدایت (۲۸ بهمن ۱۲۸۱ – ۱۹ فروردین ۱۳۳۰) نویسنده، مترجم و روشنفکر ایرانی بود. او را همراهِ محمدعلی جمال‌زاده، بزرگ علوی و صادق چوبک یکی از پدران داستان‌نویسی نوین ایرانی می‌دانند.
صادق هدایت، نویسنده‌ای بی‌بدیل و یکی از مفاخر داستان‌نویسی مدرن در جهان است که تاثیری غیرقابل‌انکار بر جریان روشنفکری ایران معاصر داشت.
هدایت از پیشگامان داستان‌نویسی نوین ایران و نیز روشنفکری برجسته بود. بسیاری از پژوهشگران، رمانِ بوف کور او را مشهورترین و درخشان‌ترین اثر ادبیات داستانی معاصر ایران دانسته‌اند
داریوش آشوری عنوان کرده که صادق هدایت «نفرت عجیبی نسبت به اعراب و اسلام» داشته‌است و دلیل عقب ماندگی ایرانیان را حمله اعراب و اسلام میدانست
اعتراض و انتقاد، بخشی مهمی از آثار صادق هدایت را در بر گرفته‌اند. خرافه‌پرستی، افراط در مذهب‌گرایی، حاکمیت، استبداد، جنگ و حتی وجوه به‌ظاهر زیبای زندگی، از گزند قلم هدایت در امان نیستند. جهانی که هدایت می‌آفریند، ناشی از حقیقت روزگار او است و چنان تاریک و ترسناک ترسیم می‌شود که مخاطب عام از ورود به آن حذر می‌کند؛ گرچه علاقه‌مندان به اندیشه و دیدگاه وی، آثار هدایت و تلالوی ظلمات آن را به جان می‌خرند؛ آثاری که در تمامی روزگاران قابل‌تطبیق است و حقیقت تیره جهان را یادآوری می‌کند؛ تا جایی که «عدم، رنج را از انسان باز ستاند» و روشنی جلوه کند.
صادق هدایت در ۱۹ فروردین سال ۱۳۳۰ در پاریس در ۴۸سالگی خودکشی کرد و چند روز بعد در قطعهٔ ۸۵ گورستان پر-لاشز به خاک سپرده شد.