باورهای کثیف در جهان کم نیستند. برای نمونه فاشیسم و راسیسم از باورهای کثیف این زمانه هستند. در میانِ باورهای کثیف اما باوری کثیف‌تر از “باور اسلامی” وجود ندارد. این باور کثیف افسادش را نمی‌بیند. رویکرد نقضی‌جدلی دارد. مسئولیتِ افسادش را به گردن نمی‌گیرد.
اگر بگوئیم محمد جنایت کرد، آدم کشت و مرتکبِ تجاوز جنسی شد و یا قرآن مانیفیستِ جنایت است، طرف‌داران آن می‌گویند که چرا جنایت‌های جنگ‌ِ جهانی و میلیون‌ها قربانی عصر مدرن را نمی‌بینید؟ در عوض آنکه جنایت‌های محمد و خلفاء و گروه‌های اسلام‌گرا را محکوم نمایند و از آن‌ها اعلام برائت کنند، بر اساس جنایتِ دیگر جانیانِ تاریخ بشر توجیه می‌کنند.
موضوع اما دقیقاً همین است که عصر مدرن مسئولیتِ فجایع انسانی را می‌پذیرد، جنایاتش را به رسمیت می‌شناسد و تلاش می‌کند از آن‌ها دور باشد ولی در “باور کثیفِ اسلامی” محمد نه فقط جنایت‌کار نیست، بلکه پیشوا و رهنما نیز هست.
باوری کثیف‌تر از آن نیست که توانِ نقد و فهم خود را نداشته باشد. مسئولیتِ فجایعش را به مرجعِ موهومی چون خدا ارجاع بدهد. برده‌گیری و باج و خراج و غنیمت را مشروع بداند و حتی حاضر نباشد محمد را که در کنار جنازه پدر و همسر کشته شده صفیه به این دختر نوجوان تجاوز می‌کند، گناه‌کار بداند!
آدمی تا چه اندازه در مردابِ یک باور کثیف غرق باشد که این همه جنایت و رذالت را ببیند ولی از مرجعِ مذهبی و الاهیاتی آن ابراز نفرت و اعلامِ برائت نکند؟